Dit voelt als pesten!!!

23-12-2024 Dit voelt als pesten. De deurwaarder staat op de stoep met een dagvaarding voor een spoedappel, de dag voor de vakantie van zowel mijn advocaat als mijzelf.

Ik zit er echt even helemaal doorheen! Naast mijn werk, het sloopwerk en de stress van deze zaak ben ik de afgelopen maanden ook zeer betrokken geweest bij mijn zus, die een zware behandeling voor haar uitgezaaide melanoom kanker bij het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis moest ondergaan.
Waarom dit spoedappel, de datum van het slopen van de boot is bekend, een spoedappel gaat dit niet versnellen. Is dit om mij nog meer op kosten te jagen? Hopen ze dat ik het financieel en mentaal niet meer aan kan en het opgeef?!
Mijn advocaat neemt gelukkig de tijd om in haar vakantie de rechtbank het volgende te berichten: 
In de visie van mevr. Den Heijer c.s. is er geen aanleiding om deze zaak als spoedappel te kwalificeren. In opdracht van Liander is een datum gepland voor de benodigde werkzaamheden (productie 1 bij de appeldagvaarding). De voorzieningenrechter heeft reeds bepaald dat de woonboot binnen een maand na deze werkzaamheden verwijderd moet zijn op straffe van nieuwe dwangsommen. Met andere woorden de uiterste datum waarop de woonboot verwijderd moet zijn ligt al vast, als ook de gevolgen voor mevr. Den Heijer c.s. wanneer hieraan niet voldaan zou worden
2-1-2025 Dubbel goed nieuws. Voor ons allerbelangrijkste: de behandeling van mijn zus is goed aangeslagen! Over 6 weken weer een scan, maar de eerste berichten zijn zeer positief. Ook gaat de rechtbank niet mee in het spoedappel, dus we kunnen weer even ademhalen en alles in gang zetten voor de verdere sloop van de woonboot.

De datum voor een volgende hoorzitting is gepland op 20 maart, als ik het goed heb gaat dit over de eerste dwangsom van €10.000,- die ik heb moeten betalen (terwijl ik het ook achteraf gezien nooit in 4 maanden had gered om de woonboot te verwijderen) 
En een 2e poging tot mediation op verzoek van de rechtbank om te kijken of we hoger beroep kunnen voorkomen (de eerste keer was 20-11 en liep zoals verwacht op niets uit).
Van de mediation verwacht ik niet veel want waar moeten we nu nog uitkomen? De woonboot is dan al gesloopt. De enige mogelijkheid is dat de eiser ons een bedrag ter compensatie zou willen aanbieden. Dat verwacht ik niet, ik heb nog nergens compassie gezien van de kant van de eiser.