Mijn hart huilt

12-2-2025 Ik ben mijn moeders woonboot aan het slopen, daar waar ze 24 jaar met heel veel plezier heeft gewoond en trots op was.
In 1998 gekocht met het geld waarvoor ze altijd hard heeft gewerkt in de zorg. Waar mijn dochter graag bij oma kwam om de paardjes te voeren die toen in het weiland stonden (waar nu het kantoor van Limes staat, die in 2014 gebouwd kon worden, mede omdat de woonboot eigenaren, conform afspraak, geen bezwaar maakten.) We hebben er verjaardagen gevierd, heerlijk buiten op het terras gezeten en dit is ook de plek waar mijn moeder is overleden 2 jaar geleden.
Het doet oprecht pijn dat er geen nieuwe bewoner komt, die daar ook met veel plezier en trots kan wonen.
Ik zal nooit begrijpen hoe mensen zo naar kunnen zijn, dat je een ander niets gunt terwijl je zelf alles hebt.
Blij ben ik met al de mensen om mij heen, of ik ze nu al jaren ken of dat ik ze nu pas tegenkom, mensen die mij helpen, ons een hart onder de riem steken en ook benoemen wat een klotenstreek (hun eigen woorden) zij dit vinden. Het is echt een schande, zoals dit gelopen is en nog steeds gaande.